اثر عصاره آویشن شیرازی بر میزان تخمیر برون تنی میکروبی شکمبه

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر نسبت های مختلف کنسانتره به علوفه و غلظت های مختلف اسانس آویشن شیرازی بر فرآیند تخمیر و تخمین فرآسنجه های تولید گاز در شرایط برون تنی بود. تیمارهای آزمایشی شامل نسبت های 100:0، 75:25، 50:50، 25:75 و 0:100 کنسانتره به علوفه به همراه غلظت های 10، 20 و 30 میکرولیتر اسانس آویشن شیرازی به ازای 2/0 گرم ماده خشک بود. روش تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی برای تعیین فرآسنجه های تولید گاز استفاده شد. تولید گاز در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت،ph در زمان های 12، 24 و 48 ساعت و نیتروژن آمونیاکی و ناپدیدشدن ماده خشک در زمان های 24 و 48 ساعت بررسی شد. میانگین فرآسنجه گاز تولید شده از بخش قابل تخمیر در بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). بیشترین میانگین فرآسنجه گاز تولیدی از بخش قابل تخمیر در تیمار شاهد و نسبت 100:0 کنسانتره به علوفه و کمترین آن در تیمار حاوی 20 میکرولیتر اسانس آویشن به ازای 2/0 گرم ماده خشک و نسبت 0:100 کنسانتره به علوفه مشاهده شد. بالاترین نرخ ثابت تولید گاز مربوط به تیمار با نسبت 100:0کنسانتره به علوفه، بدون اسانس آویشن و کمترین نرخ ثابت تولید مربوط به تیمار 25:75 کنسانتره به علوفه، با غلظت 10 میکرولیتر اسانس آویشن بود. غلظت 30 میکرولیتر به ازای 2/0 گرم ماده خشک میزان تولید گاز را به طور کامل مهار کرد. در غلظت های بالای اسانس آویشن ناپدیدشدن ماده خشک در شرایط برون تنی، نیتروژن آمونیاکی کاهش و ph افزایش یافت.